Karanlık!..

Karanlýk!..

Hüzün,
piyangosu vurduysa,
vay ki vay haline...

Zamaný algýlayamýyorsun,
yani o duygudan arýndýrýlmýþsýn,
dahasý,
sadece güneþ doðduðunda aydýnlýk,
baktýðýnda ise,
karanlýk olduðunu biliyorsun...

Ama gülüm,
alacakanlýðýn aydýnlýðý mý yoksa,
karanlýðý haber verdiðini nereden,
anlayacaksýn?
söyle hadi,
hangisi senden yana?

Ya da,
þöyle sorayým,
mutsuzlukla mutluluk arasýnda,
bir alacakaranlýk,
olup olmadýðýný nereden anlayacaksýn!

Birden,
kýsa bir konuþma,
bir gezinti sonrasý,
benim gibi kel,
yapraklarý dökülmüþ aðaç altýnda,
oturmuþ düþünüyorum,
ufuk çizgisinde bir ýþýk görüyorum.

Güneþ mi yükseliyor,
yoksa ay mý,
bilemiyorum,
tam anlayacakken,
birden her yer kararýyor...

Ah!
karanlýk,
karanlýk,
adý batasýca,
kör olmasýca karanlýk!..
Atilla Yüceak Aralýk 2014
Araþtýrmacý Yazar -Þair

Sosyal Medyada Paylaşın: