. Gecenin ikisi, derinlik Kýyýda bir masa ve ben Elimde sigara çay Yudumluyorum çayý Duman halkalarýyla Kendimi arýyorum Sönük duman aralarýnda
Mazi, mazi ve ben Kaybolmaya mahkûm gibi Ýstikbale sönük bakýyorum Kývrýlýyorum hayallerle Uzaklara boðum, boðum Duman halkalarý misali Sessizlik arttýkça artýyor Sesi yýrtarcasýna sakin Duyuyorum sigaranýn yanýþýný Hafiften cayýr, cayýr Ve araba yýrtýyor sessizliði Ama yenilmeye mahkûm Tesir edemiyor uzaklara Týkanýp kalýyor kendi halinde
Uzaklar kara bir çöl Kayboluyor insan orada Karanlýk ve ben Ve korkunç boþluk Varý yok saydýran Siyah örtü, Örtündürülen canlý Pýrýltý görmek istiyorum Ýsterikçesine hýrslý Ýþte pýrýldadý bir ýþýk Ötelerde hafifçe Kayboldu yine Karanlýða yenildi.
Ve ben yürümek istiyorum Kara bir çölde kimsesiz
Saðým boþ ve kara Solum boþ ve kara
Arkamda sadece görülmeyen Ayak izlerim hafif silik Önüm ümitle baktýðým Fakat ölüm soðuklunu andýran Siyahlýk, sessizlik ve yalnýzlýk