. Ýnce ve uzun bir yola girdim Yalnýzca yürümek için Ama yalnýzlýk beni boðdu Yýrtmak istedim yalnýzlýðý Yýrtmak istedikçe Yalnýzlýða terk edildim
Yürümek istedim Sýmsýký ümitlerle Her gün, her an Yeniden tazeleyerek Güç yetiremedim
Bir þeylere yapýþmak istedim Ýstikbal için Diþler arasýnda kaldým sadece Çareyi yine kendim aradým Bu sefer ümitsizce Her atýlýmým bomboþ Her sesim sukutla karþýlaþtý
Süngülemek istedim Ýstikbali delik deþik Baktým ki, Süngüm zayýf kýrýldý
Zamaný ve çevreyi sevmiyorum Onun için sevilmedim Sevgiden yoksun yürüyorum Kendi halimce
Bir þeyler istiyorum Mutlak deðiþmeyen Ardý önü belli Saðý solu belli Aldatmayan Açýk ve gerçek! ...
Zamanda arýyorum Çevrede arýyorum Geçmiþte arýyorum
Dönüyorum kendime Ben kimim, neyin nesiyim? Yaþýyor muyum, yaþamýyor muyum? Bir hiç miyim, bir þey miyim?
Kafamý zorluyorum Hýrpalarcasýna Çoðu zaman Boþ çýkýyor hamlelerim Çoðu zaman muðlâk
Muðlâktan kaçýyorum Mutlak için Fakat yabancý kalýyorum Daima ona Yaklaþamýyorum bir türlü
Ya ben bilmiyorum Ya öyle bir þey yok
Zaman eriyor Fikir depremlerinde Kafam oluyor bir harabe Yeniden tamir ediyorum Veya yeniden inþa ediyorum Bir saha Sur yapýyorum Bütün saldýrýlara karþý Ama içten yýkýlýyor Her yaptýðým kale
Çoðu zaman býkýyorum Boþ veriyorum her þeye Ben kaçtýkça Onlar beni kovalýyor Sýmsýký sararcasýna Fakat netice hep ayný Deprem devam ediyor
Mutlaka eriþmek zor Çok zor Eðer varsa Eðer varsa diyorum Kendi kendime Sonra kýzýyorum Yanlýþ zannediyorum düþüncemi
Madem yok Niye uðraþýyorum Niye böyle bir düþünce doðuyor Ve tekrar gömülüyorum Çýrpýnýyorum bilmek için Bilmediklerimi, bilemediklerimi Soruyorum ona buna Cevaplar karmakarýþýk Birbirine benzemez
Ve ben yürümek istiyorum Bilemediðim bir yolda Çaresizlikten yenilmiþ Yine sarýyor beni Bulamadýðým gerçek Ýstesem de istemesem de
Ve ben, Ýçinde kayboluyorum
Ve zaman, Beni eritiyor
Ve ben, Allah’a gidiyorum
23.09.1972-Isparta Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET ÇOBAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.