SUSMA GÖNÜL SUSMA...

Olmalý acýlar ve olmalý hüzün depreþirken hazin terk ediþ.
Yoksa nasýl kýymete binerdi adýna mutluluk denen.
Seyrelmiþti zaman hele ki o gidiþten hemen sonra.
Yükselmiþti devran arþý alaya kadar ve eþlik ederken Yaratan.
Susma gönül susma,
Elbet verecekler ettiðin ahýn hesabýný.

Yeter ki dile gönülden ve aç ellerini semaya
Þükrederken yaðan rahmete.
Bu rahmet deðil midir söndürecek olan ateþi.
Suskundu tabiat
Ve suskundu yürek onca acýdan sonra.
Kýdemli bir sancý olsa da
Bu olmadý mý hep mi çýkaran feraha.

Nöbetteyim yine
Nöbetteyim yeniden
Bir kere bile kendimi terk etmemiþ iken.
Terk edilmiþ yarýnlar hicap ederken
En derinden ve çok uzaklardan.

Kýymete bindi bu sevda umarsýzca
Ve sen gittikten sonra.
O gök kubbenin altýnda
Vermeden son nefesi
Yanýmda olmasan da
Çoktan göklere kazýndý bu sevda.
Ve ilk izdüþümüydü yüreðin
Olmasan da yanýmda.

Nüktedan kâfir gönlün çýðlýðý kadar bakir ve engin
Duyulmasa da sevgi idi neferim.
Haykýrýrken ulu orta adýný
Kuþlar bile kýskanýrdý bu sevdanýn saflýðýný.

Yoksa bir hayal miydin gördüðüm gözüm açýk
Ve görmelerinden seni imtina ettiðim
Belli ki vazgeçilmezimsin
O zaman söyle, neden bu terk ediþ.
Tümleyen hayallerdi olmadýðý kadar
Bu cefakâr ruh cebelleþirken dalgalarla
Bir o kadar çýplak ve yalýtýlmýþ tüm kir ve pastan.

Sosyal Medyada Paylaşın: