Sevdânın Karası

Ve dost, dostun aynasý olamadýðý gün baþladý her þey,
Suni bir iklim,
Suni yüzler ve ayna.
Karþýmdaki sensen ya da bensem geri kalanlar,
Akýl ülkelerim boþa çýksa da
Gel demem bir olurdu gitmene.
Kime ne ki gitmen?
Ben senle gittim ve senleydim
Sensizlikten nefret etsem
Ne olacaktý deðiþen?

Dünya kömür gözlü.
Göz göz kömür ocaklarýnda kara sevdam,
Ýþlenir yanaklarýna emeðin hamuru.
Hamurunda ekmeðin; aþk ve sevda var.
Ama sen ölemeyecek kadar kara gözlüsün.
Kapkara gözlerinde sükut eylemiþ vakar.
Gözüm gözüne deðsin ve ölümsüz olsun bahar,
Sen var ve ben de var.
Ýçimde bir sen, bana akar ve su,
Akarsuya deðin içime akar.

Kýzýl su boðazlarken ekmeðin hamurunu,
Sözlerime yaslanýr, yas tutar.
Kollar passýz, gönüller karadan ak,
Sözler sükuttan altýn
Olsa da kaç yazar.
Þimdi sükut ortalýk
Ve kanar
Kenarlarýnda avuçlarýmýn,
Son ezgileri vasiyetimin.
Beni karanlýkta anýn
Ay sabaha karýþmadan
Benliðimi sen sarar.
Meyvemiz olgunlaþmalý
Filiz filiz topraða
Savrulandý sonbahar.

Aðaç sensin, kuþ ve doða.
Sonsuzluk benim kanatlarýmda.
Gelme, çünkü meyvemiz olgunlaþmalý.
Eðer ben bir sevdaysam,
Sevdayýmdýr o kadar.

Emre GÜLBÜZ
01.12.2014
00.07
Münzevî

Sosyal Medyada Paylaşın: