Ýnan,bende küçücük bir kývýlcýmla baþlýyor her þey…
Zor deðil !..
Her kalabalýkta yeni bir kuþatmanýn içinde buluyorum kendimi.
Her yalnýzlýkta bir çað geri düþüyor sevmelerim...
Zihnimin sana buyur ettiði tüm hücrelerime
isyan bayraðý dikiyorum…
Devrim niteliðinde yeni düþünceler besliyorum yalan aþkýna...
Ardýndan soluksuz bir serzeniþ baþlýyor içimde
sana dair...
Ve sonra
Mahzun bir duruþ sergiliyorum bu haksýz yenilgime ...
bu noktada sözlerim,sadece kendime kifayetsiz...
Senden baþka düþündüðüm ve düþünmeye çalýþtýðým her þey
deðersiz kalýyor.
En olmadýk yerlerde suretimden düþen
en deðerli parçalar oluyorsun sonra…
elimde deðil.
her parçada canýma kastediyorsun, sevmiþim.
sen sandýðým o yüzleri gördüðüm her yerde,
içten içe böylesi esiyorum sana…
rüzgarlar baðýrýyor repliklerimi kulaklarýna…
Ki ben de
konuþamýyorum zaten dilimle.
“Ýçimden geldiðince iþte…”
Hani bir gün olur da, gerçekten görürsem seni bir yerlerde…
Gerçek senle göz göze gelirsek bir gün…
Astýðým suratýma ve yüz çeviriþime aldanýp ,çýkaramadýðýmý,
tanýyamadýðýmý sanýrsýn seni.
Aslýnda çýkaramadýðým doðrudur…
Çýkartýp atamadýðým yani,
Aklýma her geliþinle
“Ki geliþin kadar uzun sürmüyor hiçbir zaman ki gidiþin”
sýfatým yað gibi eriyip gidiyor hýrsýmdan…
En çok senden kaçýyorum bu yüzden...
Ve her kaçýþta en çok sana varýyor
en çok seninle savaþýyor
en çok sana yeniliyorum.
Engel olamýyorum, anla...
Kalakalýyorum oracýkta.
Affetmenin erdemliðini sýðdýrýp benliðime...
Kucak açamýyorum hiç bir þerrine...
Çünkü ben o deðilim
Çünkü ben sana olan aþkýmý þiir bildim.
Þimdilerde kýrýlan bu kalemin, hangi ucuyla yazacaðýmý bilmediðim bir þeyin yerindeydin…
Oysa ellerimdeki bu kocaman Dünya’nýn, gül açan yaný olmalýydýn sen…
Güzel kokmalýydý ; yazýp çizdiðim her þey.
En nadide benzetmelerle süslenmeliydin içinden,
içimden gelmeliydin bana…
Duru ve saf sevdanla akmalýydýn dudaklarýmda…
Sen…
en deruni duygularýmla ömrüme çizdiðim resimdin...
aklýmla yazdýðým mýsralar olmadýn hiçbir zaman….
Bu yüzden yakýþtýramýyorum sevmiþim…
Asla Böyle olmamalýydý gidiþin…
Biliyorum,
ne önemi var ki bunlarýn
Kendi kendini yok yere sorguya çekmen
saçmalýk olur þimdi…
Ölüm’ün arkasýndan konuþmak gibi gelir sana belki…
Belki de boþ bir sayfa açýlmýþtýr þimdi karþýna…
Ki zaten
En baþýndan
hor görüp sevmiþtin beni...
Hoþ görmedin boðulduðum duygularýn deryasýný.
Farkýndayým…
bunca zaman vicdanýna hükmedebilecek
hiç bir cümlenin müteahhidi olamadým...
Çünkü çok þey çalmýþsýn özümden.
Olur ya belki bir gün
bir yerlerde senin için gerçek olan bir aþka rast gelirsin…
Belki senin de canýna bir can batar bir gün !
“Ýsterim…”
O gün belki
Bu satýrlara umursamadan göz gezdirdiðini hatýrlar ve beni
geç te olsa
anlarsýn.
Ve belki gün gelir
sen de aðlarsýn...
“Yo, o kadar basit sanma aþk acýsýný, ihanet sancýsýný ! .”
Gözlerinle deðil !..
Yüreðinle aðlarsýn !