kaderimdir kerpiç duvarda esmer þiirin kapý önü diz boyu akþam pencerede tek kanatlý iki güvercin bu mevsim de talan bahçen yeþili göçük... göðsünde yara karanfilin doðduðumuz günden beri bize hasret toprak ölüyorduk ki saçýmýza düþtü kýzýl yapraðý güneþin
heval !
sür kalemi yaþýma adýmýnýn ertesindeyim...
...
düþ’tün yanýbaþýn(d)a gecenin koynunda rengidir terinin çýkmaz sokaklarý zamansýz kapanan göçebe halinde yaralý ve yasaklý
arkadaþ !
kimde býraktý kendini gözden düþerken söz verdiðin uçurum