UĞRUNA...

Korkmak kadar göreceli varlýðýný yadsýmak
Umarsýzca kýyýsýnda köþesinde kalmak kadar
Yine de susmak bilmezken gönül nereye kadar.

Tümlenmiþ bir cümlenin içinde gizlenmek
Bir düþ kadar asil olsa da
Acýsýný yaþamak
Uðruna sevdanýn
Arýnmak dünyanýn kirinden pasýndan.

Düþ ertesi, gün ertesi
Çaresizliðin yürek burkan tecellisi.
Kifayetsiz addedilen ruhun son hamlesi
Var oluþun hükmünde yok sayýlmak
Acýsý o duyulan öfkenin.

Nazarýnda, niyazýnda
Ellerimin her seferinde dokunduðunda semaya.
Ýnkâr etmek aslýný mümkün mü söyle sefil gönül
Yok addedilmek dünyanýn gözünde
Ne bir kelam ne de þu kýrýk kalem
Telaffuz ettiðim nice kelime içermez tek sitem.

Kuþlar kadar ürkek ve naif
Kafes kadar dar her bir zihniyet
Kemale erse de yaþým
Vazgeçemediðim o çocuk yaným.

Erer ömür elbet bir gün nihayete
Yine de söyle, çöker mi bunca acýnýn tortusu en dibe
Yalan riya olmadý yoldaþým
Gök kubbe altýnda buluþtuðum nice gönüldaþým.

Ne zafiyet ne yoksunluk
Nicedir eþliðinde iken o ketum yalnýzlýk
Ne baþý ne sonu bu hikâyenin
Asla sirayet etmediðim o meþum sessizlik yüreðin karasý
Ýnkâr edemediðim içine düþtüðüm o büyük yanýlgý
Ve ne varsa yürekte gizli saklý.

Sosyal Medyada Paylaşın: