ZALİMİN KIZI

Baðrýmýn yangýsýný diyemeden o yâre.
Canýna özge canan seçti zalimin kýzý.
Belki rüyadýr dedim; dedim ama ne çare.
Bir avare kuþ gibi uçtu zalimin kýzý.

Ben yanarken narýna, umursuz hicranýmdan.
Ýndirdi kaþlarýný, ruhum koptu tenimden.
Helak etti dünyamý; usandýrdý canýmdan.
Ýlgisizce yanýmdan geçti zalimin kýzý.

Kahrolasý gururu býrakýp bir kenara,
Ýntizar edemedim; kapýldým ah-u zara.
Sitemli bakýþýyla, koyup kalbimi dara,
Yaram üstüne yara açtý zalimin kýzý.

Gönlümün sevda yüklü kervanýný bekleyip,
Alýp kor yüreðimi peþinden sürükleyip.
Kâinatýn derdini omuzuma yükleyip
Müstahak sana deyip kaçtý zalimin kýzý.

Kolum kanadým kýrýk yaralý bir kuþ gibi.
Sinem ateþ içinde, ruhum vurulmuþ gibi.
Sanki ahir ömrünü önceden bilmiþ gibi,
Bir düþ gibi dünyadan göçtü zalimin kýzý.

Kara topraktan medet umdu býrakmak için.
Bir onulmaz sevdanýn içinden çýkmak için.
Köz köz olmuþ yüreði daha da yakmak için,
Yýkmak için Çepni’yi seçti zalimin kýzý.

Sosyal Medyada Paylaşın: