Zeynep vuruldu bir göðe Ne bilsin gök Nerden eriþsin Zeynep te duran güzelliðe Aðlar bekler Zeynep Çýkar bir gün Bekler gelir diye Ömrüne saymadýðý anlarý bulur Yazar topraða Aðacýn çöpü kýskanýr çizdiði tuvalleri Umuda seslenir çýnar Heybeleri daha boþtur kader cilvesinin Kaç yaz mevsimleri var unutur Arar ayazýn donukluðunda yýldýzlar Bakar kardan zifir geceye Oysa yakar bakýþý Deler yedi kat gökten ötesini Eritir ufuklardan içeri Kul eder bakýþý Köle eder Her bir ateþ parçasý yaðar güneþe aya Onsuz olmaz zaman Kader yazýlmaz oysa doðaya Vakitler gelmez Asýr bilemez kaç ahir sürdüðünü Zeynep yoksa
Doðmuyor sabahlar Doðuramýyor onsuz böyle zamana Sabahlarý olmuþ üç öðün Zuladan sesleniyor çaresiz yürek Boynu bükük kýrgýn Dar düþüyor iki gözü önüne Hep akþam üstleri Beyhude atýlmýþ vuslatýn zarlarý Ömrünü tutamazken çabasý Kabaydý aþkýnýn davasý Þakasý yoktu yaþamýn Gün olgunlaþmamýþtý baþýnda Yeni telaþý vardý ipek saçlarýnýn Oysa aðarmýþtý Harýný süpürmüþken güneþin Alýverdi kader ortaya Çýðrýþan aðlardan Düþen canlardý Haykýran balýklardý zeynebim Bedeni ýlýk taze bir o kadarda soluktu Umutsuzca veda ya hazýr mýydý Zuhur eden zamana haykýrýyordu Þuursuzca aðlýyordu gök sevdaya
Sedalarý vedalarda suskun dilinde Irmak olup selen di o gün güne Yaðmurdu Zeynep Evreni sel etti iç çekerek Yazgýsýný çizememiþti acizdi felek Göðüne bakýp öðünerek beklemedi Bekleyemedi Zeynep Beklemeleri
Vakitler Yarýna geçti artýk Güneþin terk ediþini Yankýlatmadan tana daha Aðýtlar döndü dört bir yanda Tüm kainat cümle cemaat aðlýyordu Vuslatýn önceden gidiþine Gölgelerden göðe Saklanmadan öðlen Daha Zeynep gündeydi derken Ne var ki Zeynep’ti apansýz giden Sosyal Medyada Paylaşın:
feriha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.