Kimsesizdi kimseliler Onun için de Sahipsizlik nedir Öðretmiþlerdi yaþatarak Buruntularýnda acýlarý
Özünü tanýmýyordu bile Çarpan yüreðinde gizli yaralarý Nasýrdan çatlak Sýzýlýyordu,
Ýç çekti Umutsuzca baþlayan geceye Yol da çok eskiydi canlarý Ama yeni baþlamýþtý Akþamýn ilk adýmlarý
Bu þehrin sokaklarý Iþýklarý Hep loþ Hep sarhoþ bakardý göðe Sýradan geceler geçiyordu sessizce Önemsenecek ne vardý geride kalan
Boþtu Her þey manasýz Bu gün var olan yaþam Yarýn yok olan
Güldü…! Kimsesizce Sadesizlik bile deðildi aklýný yoran Ama vardý Ýçinde sýkýlan Boðulan Yumruk yemiþ gibi yüreðine oturan Düþmüþtü iþte yola Anlamsýz gelen her þeye raðmen
“Bu gece” dedi “Benden” “Daha kararlý olmalý hayat “ “Sana dair bir þeyler olmalý” Arýnmak istediði sýkýntýlarýný silkeleyerek Arkasýna bakýndý Uzuncaydý yol Saða sola kývrýlan
Eðilip Ayaklarýný fark etmiþti ilk defa Çýplak kapkara Nasýrlý ayaklarýný Öyle canlý Ve öyle beklenmedik bakýyordu ki “Taþýrým; yürü” der gibi “Cesaretin böylesi…!” dedi
Yüreðinde Ýlk defa heyecan vardý Evet Bu gece ona Farklýlýklar getirecekti Onu sürprizlere götürecekti Gözleri takýldý Yolun ortasýndaki çukura Kendini gördü Güldü “Sefil seni” dedi Oysa içinden geçen Kanýný fýþkýrtýyordu yüreðine Ýlk defa bakmýþtý suretine Bir damla aynasýnda seyrediyordu Umursuyordu Anladý yaþamayý Buydu yýllardýr aradýðý Aðaran gözlerinde görüyordu Bal akan kahvelerini görüyordu Beyhude deðildi hayat Ve seviyordu Hiç tanýmadýðý vuslatý Hasretliði onaydý Bekliyordu Doðmuþluðundan yýllarý vardý Cümlelere alýþýk deðildi dili
Erce bakýndý Daha geç kalmamalýydý Hayata koþmaya Tadarak adýmlamalýydý
Yeni gün aðarmadan Varmalýydý sabahlara
Erce bakýndý etrafýna Kendinden olanlar bile anlamamýþtý Þaþkýn günü kulaçlayarak Olduðu yerden fýrladý Uçuyordu…! Yaþamak aðrýsý yüreðinde Umudu tanýmak için Koþuyordu…!
Sosyal Medyada Paylaşın:
feriha Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.