Umarsýzlýðýn her gün sýrtýmdan vuruyor beni bu yüzden yüreðimin kanamasý durmuyor dinmiyor dudaklarýmýn titremesi...
Limansýz gecelerin kor ateþinde yakýyorsun hayallerimi buz tutmuþ saçaklar ýsýtýyor yüreðimi.
Deli rüzgarlarýn sarhoþluðu cümlelerimi dudaklarýma gömüyor. Ne zaman adýn geçse, devrilmiþ aðaçlar gibi düþüyor boynum önüme dermaný çekiliyor dizlerimin gazý bitmiþ çýra gibi titriyor gözlerim
Baþýmý kaldýrsam , biliyorum duman duman sis olur aðlarým her gece Aðlarsam,biliyorum gözlerimde görürler seni, bu yüzden kirpiklerimden süzülen her damla sýzlatýyor yüreðimi oturup aðlýyorum...
Ne yana dönsem mevsim kýþ bütün tebessümlerim mazide kaldý ümitlerim yetim düþlerim öksüz sevdam yýkýk...
Yoluna diktiðim bütün fidanlarý da kuruttun hangi dala tutunsam yapraklar üþüyor avuçlarýmda sonbahara düþüyor gölgem...
Mehmet Zafer
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.