Sabahý görünmeyen Karanlýk bir gecenin koynunda Hiç dinmeyen kabuslarýn göbeðinde düþlerim Üþüyorum !
Usul usul intizarý çürüten bu hercai gece Sürüklüyor düþlerimi imkansýz ölçülerin mesafesine Rüzgarlarýn savurduðu kuru yaprak gibi Düþüyorum þafaðýn doðduðu yere Ya gel al seni yüreðimden Ya gel topla kýrýlan yanlarýmý Ya da gel bitir þu vefasýz þarkýlarý !
Mevsimlerin loþ hücrelerinde Soldurttum bütün çiçekleri Artýk buralara sýðamýyorum !!
Kirpiklerim batýyor gözbebeklerime Kokunsuz bu yatakta uyku da tutmuyor Zifiri karanlýklarda akýp giden gölgelerin peþinde Yitik düþlerimi kovalýyorum Tükenmiþim yâr Bitmiþim !
Umutlar kalýyor ben gidiyorum Geriye döndür tarihleri Ýstanbul yeniden fetholunsun Hüma Hatun bir Mehmed daha doðursun Kuþansýn kýlýcýný Bütün ayrýlýklarýn boynunu vursun !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.