Bir akþam üzeri
kimsesiz bir sokaðýn ucu
sessiz bir fýrtýnada
iliklerime kadar düþüyorsun gökyüzünden.
Gözlerimde üþüyorsun
bir köþesinde hayatýn.
El avuç açmadan güne
gecenin nar yüreðinden
sözlerime düþüyorsun.
Arasýnda uykunun
serzeniþlerimde duruyorsun öylece
adýn diline dolanýyor yataðýn.
Bir akþam üzeri
kimsesizliðimin üzerinden
sessizce geçiyorsun.
Üzerime siniyor kokun
siniyorum.