UĞUR BÖCEĞİM

Çimenler üzerinden uçup kondun elime,
Benim uður böceðim,
Sanki halimden anlar gibiydin bana geldin,
Kapýlmýþ gidiyordum duygularýn seline,
Aklýmda sevdiceðim,
Dilekler sunmak için dünyayý bana verdin,


Ne güzelde yaratmýþ seni güzel Allah’ým,
Lütfetmiþ en saflýðý,
Kýrmýzý siyah rengin ahenk verir yapraða,
Islak çimen üstünde dolaþýrsýn mahrým,
Müjdelersin varlýðý,
Zarar vermesin kimse indiðinde topraða.


Elime konduðunda bir tuhaf oldu içim,
Öylece duruyordum,
Sanki sevdiceðine müjdeler yolla diye,
Gözlerim uzaklara dalýp kaldý ne biçim,
Hayaller kuruyordum,
Sessizce durdum uður böceðim kaçar diye.


Elimi çok sevip de gitmek istememiþti,
Kýpýrdamadan durdu,
Býkmayýp usanmadan öyle beni dinledi,
Belkide içimde ki sevdayý hissetmiþti,
Kanadý açtý sordu ?
O an bütün anýlar dile geldi inledi.


Benim uður böceðim saatlerdir yanýmda,
Sadýk bir dost gibiydi,
Ben anlattým o hüzün içinde kanat çýrptý
Sevenlerin olacaktý her daim yanýnda,
Masum böcek sabiydi,
Tekrar gelirim diye uzaklaþtý göz kýrptý.


Benim uður böceðim tek sadýk dostum oldu,
Derdimi kederimi gelip her zaman sordu

NESRÝN ÖNEM DEMÝR
23 11 2014
BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın: