“Kader ortaklýðýmýz dýþýnda Hiçbir baðýmýz yoktu bizim. Sevgili öðretmenim; Bu satýrlarý yazdýðýmdan bile haberin yok Görsen de tanýmazdýn. -ki Kader bir an kesti yollarýmýzý Kesti ki ! Sen dönülmez yola düþtün, Ben ise, “o” gözlerinde yanan ýþýðýnda söndüm.”””” …….
Aylardan kasýmýn yirmi dördü gonk çalýyordu Azrail’in çelik kollarý
Leblebi kavuruyor yürekler hop oturup/hop kalkarken pusu dökmüþ ecel karlý daðlarýn eteklerinde Küskün aðaçlarýn gölgesinde ayak izleri
dehþetin ölüm saçan gözlerinde ortalýk kýyametin çýðlýðý çakallar diþ kesiði sofraya ikram edilmiþ kuzu kavurmasý gibi leziz kadere yontu açarken vicdanýn beþeri sesi (elinde ak tebeþir ýþýk saçan elinde þýrýnga saðlýk katan) kefenimizi sabunumuzla eþ tuttuk biz kader yoldaþlarýydýk.
(Daha adýný bilmediði(m)n deðerli Öðretmenim. yuvaný açtýðýn gurbet kuþlarýydýk biz. Ýki kanepe ortasýnda kýrýk sobadan tütüyordu evinin mutlu dumaný. Yeni kavuþtuðun, doðmamýþ bebeðin ve dünyalar kadar güzel nazenin eþin. Sofrada kuru ekmek ,isli çaydanlýkta içtiðimiz çay ve yeþil zeytin).
Ne zaman kar düþse saçlarýma Gün karaya dönse yüreðimde Kasým perdesini kapatýrken yirmi dörde Hep ekmeði bandýðýmýz yeþil zeytin Ve sonsuz tüneller gelir aklýma Iþýðýna hiç kavuþmadan yok olan aydýnlar.
Ruhun ýþýklarla yansýn adýný bilmediðim genç Öðretmenim. “Vatanýn her köþesi hizmet bekler” sözün kulaklarýmda. Sen hizmetini tamamladýn. “Günün” kutlu olsun þehit öðretmenim. Ýçimin kuytularýnda sýzlayan vefa borcum.
Her yer kör duman “göz, gözü görür “mü ? Bir ses duyulur uzaklardan, o ses ki, yeri sarsan/ bulutlarý kanatan o ses ...! ve bir de; Güneþ gibi yanan gözleri kaldý, aklýmda! Yürek ortasýnda kan akan þehirde.
Ümmü AÞCI ÜMA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.