Ve sen uzaklara yolcuysan sevdiðim
Þehir hayalet þehri, mevsimlerden sonbahar.
Þimdi dökülen her yaprakta biraz ben,
Esen rüzgarda sen var.
Konu sensin sevdiðim, illa ki sen...
Sana ben hep hasretim
Aramýza mesafeler dalsa da senden ayrý deðilim aslýnda.
Yokluðun dedim ya hani, iþte o yokluðun
Yalnýz baþýna dünyayý sýrtlanan bir dað gibi görünen yokluðun,
Kalem ve beyaz kaðýt.. Kirletmek mi, bir basýnç...
Ýþte o sensizliðin esintisi...
Eserde sen yokken bile deðer bana
Ve ben bir yaprak olur dökülü veririm...
Þimdi sen mavi gökyüzünde, bulutlarýn üstünde
Güneþ ýþýðýyla birlikte hayal kurarken
Bir güzel görünürdün gözüme
Masum, çocuk þefkati ve anne...
Halýda iþlenen desenle körelen gözler
Gördü bir ýþýk, karanlýk, sisli ve de pus.
Ýlhamý ýþýktan alan yüreðim
Gölgelerde kaybolan ýþýksýz bir yer iken
Bir güneþle tanýþý verdim...
Kokusu sen, sýcaklýðý sen, ýþýðý sen...
o.tulun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.