ONÜÇ

insanýn nefret edip de
karþýlýk bulamadýðý tek eylemdir ölüm
bazýlarýnýn kaderidir
ateþte yanmak, suda boðulmak
çok sevse de güneþi, denizi
bazýlarý az yaþar
ve sadece çocuk olabilmiþtir
küçük mezar taþýnýn üstünde
koca bir ömür yazmaz
adýnýn ilk hecesine bakanlar
ve tarihlerini görenler
tekrar geri dönemezler hayata
elleri kalkmaz cenaze tekbirine
sesleri boðuktur
kimseleri olmasa da çocuktur
ve en kutsalýdýr insanýmýn
büyümeyecek olan çocuk elleri
bazýlarýnýn kaderidir
anne, babalarýndan önce ölmek
sevdiði oyunlarý çok oynayamadan
ve daha iki caný olmadýðýný bilmeden
yanmak, oyun dýþý kalmak, dýþlanmak
daha mýzýkçýlýk bile yapamadan
ve yapan arkadaþýyla küsmeden
yanlýþý iþleyerek görmeden
ve daha mezar bile tanýmamýþ
cenaze bile seyretmemiþken
üzerine düþen býçak soðukluðu
ve beyazýn çekiciliðine raðmen
kaçýp gitmek gibi gelir
ve annesi bile onu býrakýr
toprak soðukluðunda öylece kalýr
ancak melekler örter üstünü
yalnýz deðildir yine bilir bunu
yeni annesi çaðýrýr onu
ve ben anlarým ki Azrail
bazen çocuk olur diri annelere,
bazen anne olur ölü çocuklara..
Sosyal Medyada Paylaşın: