İKİ

tarýk artýk yolda kalmýþtýr
bir adam var sahilde düþünceli
göz kapaklarý aðýr bakýþlarý uzun
yüreði menzilinin çok ötesinde
ya düþünüyor ya bekliyor birini
ince hafif sakalý düzgün taraklý
deniz nimetleri kokusu burnunda
oturmuþ baþý hafif bekleyiþi mamur
elleri kasvet beyaz kayalarýn birinde
ve en tehlikelisi böceklerin üzerinde
sanýyor ki gelecek o beklediði
bir adam var sahilde bekliyor gelmeyeni
güneþ bile en son uðrar bu limana
ancak götürdüðü fazladýr getirdiðinden
gün doðumuna benzemez burda hiçbir þey
ve en güzel gökyüzünün bu þehirde olduðu
gerçeðini saklayamaz kendisinden dahi
martýlarýn çýðlýklarýný duymaz çoðu
bir adam var sahilde her günü ayný
dudaklarý ve elleri hafif titremeli
buðulu gülüþleri ayný yere nakýþlý
ince süzmeleriyle gökyüzünden aþaðý
denizin mavisine bulaþmýþ bakýþlarý
umursamaz en yücesi gelse bile
ama bir çocuðu da bilir sevmesini
çünkü çocuk olmuþtur en nihayetinde
bir adam var sahilde düþleri her gün ayný
buranýn kadýnlarý pek bilmez sevdayý
on dördünde düþleri yoktur çocuklarýn
hayallerinde bile Ýstanbul yoktur
varsa yoksa ipek mendiller, kaðýt uçaklar
bozuk radyoda dinlenen eski türküler
oysa yine de umursanmaz çok defa
bayram, düðün, yine birlikte yaþanýr
ve cenaze gibi hep birlikte yaþlanýlýr
belki de gittikleri liman da aynýdýr
bir adam var sahilde düþlüyor olmayaný
Sosyal Medyada Paylaşın: