Sessizliði alkýþlayan gözlerini
Bir çýðlýðýn gümrahlýðýndan yeni almýþtý
Artçý sözlerin depremleriyle
Buluþan dilini aðzýnda hapsetti bu yüzden
Seccadesiyle yüzleþtiði an günahýný
Yandý tövbesinin etinde
Ýçine sokulan mazeretlerin hepsini erteledi
Artýk daha çok susacaktý yüzünü
Ve her þeyi konuþacaktý içiyle
Þakaklarýnda biriken kararlýlýðýný
Yada ölmenin çýraðýný yakacaktý omuzlarýnda
Ucuz kelimelerini unutup
Uzun soluðuyla uyanacaktý sabahý
Ve daha gayretli asýlacaktý ecrin küreklerine
Gün baþlamadan kavilleþip kalbiyle
Her sokaðýn çocuðuyla üþüyecekti mesela
Hiç soðumadan iyiliðin hamuru
En taze mutluluklarý armaðan edecekti hayata
Sýmsýcak bir ekmeðin içine saklanýp
Mis gibi kokacaktý
Aç bir çalýþanýn ellerinde
Kan emici bankalarýn küfrünü örtmeden
Geçecekti önlerinden
Ve kadehlerin süfli dudaklarýný öpmeden
Köreltecekti nefsini meyhanelerin
Ah daha çok þey vardý kalbinin aklýna gelen
Ama gün yeter miydi
Gönlünün bereketini harcamaya
Bilmiyordu
Aceleci davrandý bu yüzden hayrýn yarýþýný
Gül-Þah’ýn teninden okuduðu gayretle
Duasýný söyledi makama
“Gayret kendinden yardým Allah’tandý”