Uðruna koca bir es verdiðim o molalar Hani doðduðum gün annemim kucaðýnda Hani çoðaldýðým gün aþk sandýðýmda. Hicap etmekten bitap düþmüþken Sonsuz kere sen aklýma düþmüþken…
Kolaysa yâdsý, say söv Hiç mi hiç inkâr etmem Bürünmediðim hiçbir rol. Ne kadýn ne ana Koca bir çocuk adeta Ve devrilmiþken onca yol.
Biraz beyaz biraz kara Gün ve gün büyüyen o yara. Reddi güç kabulü güç Hep yanýmda olmadý mý Ýlahi Güç. Nesiller boyu süregelen, Bazen yalýn Bazen kabulü zor o ikilem.
Ölümsüz sandýðým ömrün Ta uzaklardan çaðýran yankýsý Olasý mý doðmak yeniden Hanidir korktuðum adýna ölüm denen…
Yine de bin beter ölümden Günü devirip geceye ererken Bir ben eremedim nihayete Kaçýncý vazgeçiþ ömür törpüsünden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülüm Çamlısoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.