ECEL GELDİ CiHÂNA...

Zamâný belli deðil ecel öyle bir þey ki
Gol attý, takla attý; boynu kýrýldý öldü.
Düþerek öldü sanma, öldü de öyle düþtü
Perde arkasý gâip Azrâil kapý çaldý.

Gençliðine güvenir kimisi ölmem sanýr
Ýster otur zikir çek, ister eþek ol anýr
Ne ölüm öldürülür ne de kabir kapanýr
Kim ne gönderdi burdan; orada onu buldu.

Îman/amel ehliysen söyle ona daha ne
Yaþamaya devam et, böyle hayat þahâne
“Ecel geldi cihâna, baþ aðrýsý bahâne”
Dünyayý bâki sandý çoklarý boþa yeldi.

Mutlaka biri bozuk ya üst yapý ya da alt
Þer þeylere bulaþýp, kimler yedi nice halt
Ne oldu da yarýldý saðlam gözüken asfalt
Doðru yolda giderken, birdenbire can aldý.

Onu her an yakýyor dert dolu dýþý/içi
Kul baþýna vermesin; böyle ölüm çok feci
Duyulmuþ mu böylesi damda kurbanlýk keçi?
Düþtü çocuk üstüne duyan hayrette kaldý.

Bu dünya bâki olsa; tadý, tuzu kalýr mý?
Ýnsan sürüngen olur; huzur, güven bulur mu?
Sen bana “dostum” dedin dost olan can alýr mý?
“Dost, dosta kavuþmaz mý”; diyerek haber saldý…?

21/11/’14
Hanifi KARA


Sosyal Medyada Paylaşın: