Usandım

Görmezlikten gelmek ister gözlerim,
Huzurumu bozanlardan usandým.
Kendi söyler, kendi dinler garibim
Aðzý bozuk "ozanlardan" usandým.

Þimdi dimdik ayaktadýr yaþýyor,
Zaman zaman haddi epey aþýyor.
Düþünmez ki herkes bir gün düþüyor.
Hep kuyumu kazanlardan usandým.

Kendi cimri, istiyor hep âlemden.
Ýhtirasý dökülüyor kalemden.
Bilmem zevkten bilmem acý elemden
Ölçüsüzce yazanlardan usandým.

Bir gün orda bir gün burda göçeri,
Sözleri hep meclislerden içeri.
Acýmadan saplayarak hançeri
Yârenini üzenlerden usandým.

Usandým ben, utanmazdan arsýzdan.
Farký yok ki çalýp çýrpan hýrsýzdan.
Kalbi bozuk hem de yüzü nursuzdan
Kuvvet alýp azanlardan usandým.

Eli hazýr hemen adam dövmeye,
Dilini de alýþtýrmýþ sövmeye.
Layýk deðil övülmeye övmeye
Boþa övgü düzenlerden usandým.

Ayarý yok ne eli ne dilinin,
Sanmayasýn "sözleridir delinin."
Soymak için mezarýný ölünün
Kabir kabir gezenlerden usandým.






Sosyal Medyada Paylaşın: