Ne İnsanlar Yaşarmış
Bilmezdim düne kadar, cahilmiþim anladým.
Ne insanlar yaþarmýþ meðerse þu dünyada.
Ýçi baþka görünen, dýþý baþka görünen;
Ne insanlar yaþarmýþ meðerse þu dünyada.
Ben sanýrdým “hedefi ahlak ile koyarlar.”
Ayný þeyden zevk alýr ayný þeyle doyarlar.
Bir de gördüm ibreyi kendisine ayarlar
Ne insanlar yaþarmýþ meðerse þu dünyada.
“Hepimiz kardeþmiþiz” böyle dediler oysa,
Üstü kalsýn o zaman eðer kardeþlik buysa.
Bin kez ona uyarsam ne var bir de o uysa?
Ne insanlar yaþarmýþ meðerse þu dünyada.
Ýçi bomboþ olsa da “söyleyecekmiþ sözü.”
Küfür nefret söylemi, kýzarmýyor hiç yüzü.
Daðlar tepeler gibi göstermekte hep düzü
Ne insanlar yaþarmýþ meðerse þu dünyada.
Adam gibi yaklaþtým verdim sade bir selam.
Adam deðilmiþ meðer çýkmaz aðzýndan kelam.
Usandým yaþamaktan diyeceðim vesselam;
Ne insanlar yaþarmýþ meðerse þu dünyada.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.