Karaya oturmuþ bir gemi gibi yüreðim sularýn içinde çýrpýnýyor umutlar kýyýlar rüzgarlý ve tenha alýp götürüyor hayallerimi güneþli bir gün gelip geçiyor aklýmdan sözler çalýyorum unutmak istediðim hatýralarýn arasýndan bir bardak suyun kapladýðý yer kadar yerini dolduramayan sözler...
daha bir dilim almamýþken yaþamaktan bedenim kadar yorgun ,gölgem kadar yýlgýn bir ömrü elimde buluyorum önce bir gözyaþý yaðmuru sonra soluk bir tebessüm dolaþýyor yüzümde üstünü çiziyorum kirpiðimdeki son damlanýn eskimiþ bir acýnýn buðusuyla içimden dýþýma doðru bakýyorum kulaðýmda martýlarýn sesi düþ mü gerçek mi anlamadýðým ve tenimde yýkanmamýþ dalgalarýn kokusu omuzlarýmý atýp geriye masmavi bir dille soruyorum kendime...kendime soruyorum nereye gittiðini bilmediðim bir gemi daha kalkar mý bu limandan denizi özlüyorum...denizi özlüyorum ...denizi özlüyorum...
20 Kasým 2014
Arzu Karadoðan
............
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.