Eylül iþte sararan yapraklarýn hüznünü sarýyor yürek oysa artýk her mevsim yorgun her mevsim kýrýk dökük dalýnda aðlýyor yeþil aðaçlar toz içinde biçilmemiþ çimenler topraðý kurumuþ bir bahçeye benziyor hayat.
Gözlerimin yaðmura dokunan sesi ne takvimlerden çalýnan zaman ne de saatlerin týkanan nefesi dilimde çocukluðumun tadý ve gençliðimin adý aðladýðým yok bu gökyüzü, bu rüzgar bu yüzüme düþen damlalar ah yok mu bu mavisi solmuþ bakýþlar denizi bir martý çýðlýðýnda belli belirsiz geçip giden bir ömrün kirpiðimi örten perdesi ...
17 Kasým 2014
Arzu Karadoðan
..........
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.