-rüzgârlı düşler-

biz;
daracýk, çýkmaz, küçük sokaklarýn hayalleri büyük çocuklarýydýk
minicikken öðrendik duvarlara çerçevelenmiþ siyah beyaz portreleri bakýþlarýmýzla boyamayý
kolumuzda saatimiz yoktu ama olsun
diþ izlerimizden saatlerimiz vardý
ve bahçelerimiz
zaten saatlerin de ne ehemmiyeti vardý
o anlarýn geçmesini istemiyorsan
bazý çocuklar arasýra ýsýrýlmalý derdi babam -sevgiyle kollarýndan-

kan grubunu bilmediðimiz
-kan kardeþlerimiz vardý-
ya tutmazsa kan?
tutmasa bir damla kandan ömür boyu dostluklar doðar mýydý?
mis gibi kokardý mahallenin çarþaflarý
kadýnlar mandal yerine gülüþlerini takardý iplere
öyle hevesli çamaþýrlardý ki
bayýlýrlardý kirli toplarla öpüþmeye


dýþarý taþardý mutluluðumuz
demliðinden süzülen çay gibi- ya da kapý önüne serilen kilimlerimiz gibi
barbie evimiz olmadý belki
süslü bir kýzýn saçlarýný tarayamadýk
ama...ben her seferinde kuaför olurdum oyunda
Serpil müþteri
kasada tomarla kaðýt birikirdi
kaçak gecekondulara tapu alýp daðýtýrdýk
çocuklara önlük- yakalýk
babama ceket alýrdým sýcacýk içi
anneme müsait vakitler
ve iþyerinden -izin günleri-


lunapark’a gitmek......
ne muhteþem bir þeydi
karýncalarýnda atý olduðunu öðrendiðim
salýncaklarýn da uçtuðunu
çiçekli bir elbisesi vardý annemin, mor ve zarif desenli
ve omzuna bir gül gibi iliklediði -beyaz hýrkasý-
lacivert takýmlarýný giyerdi babam
ve öperdi annem burnunun ucunu kravatýný baðlarken
-nazarlýk gibi-
ama ben en çok babamýn gözlerinde sallanmayý severdim tutunup kirpiklerine
asla! düþme ihtimalim yoktu
ve annemin kollarýnda dönmeyi -çocuk semazen gibi-


insan yoksul bir eve aþýk olur mu
ve bir evin duvarlarý herkese rutubet kokarken
- size lavanta bahçesi-
Tac Mahal
ne bileyim herhangi bir masaldan kaçmýþ bakýmsýz saray
buluttan kiremitleri
ah...küpelilerin gerdan kýrdýðý, sardunyalara
o parmaklýksýz pencere önleri
çekirdek çýtlamalarýna katýk ettiðimiz -komþu gülüþleri-
kapý önlerinde açardý insan çiçekleri

aþký da tanýdým elbette
bir dük kaçýrýlmýþ
boy boy ilanlar böyle rüya gazetelerinde
açýk unutulmuþ bir roman sayfasýndan
ya da uykuya dalmýþtý yazarken Barbara, hem yaþlýydý zaten
ayna düþkünü bir cadýnýn iþiymiþ ve haylice problemli
feci bir tanýþmamýz oldu
elma bulamadý sanýrým
gök taþý fýrlatýr gibi attý gözlerime
yaramadý iþine ihtimal -aksi çocuktu, kibirliydi hani gururu on metre tavan-
uzun zaman aldý kalbinin tozunu almam
uçuþtukça toplandý kalbime
çaðlar öncesinden hortlayan bir virüs gibi
-yalan-dolan-
aþký güçlü bir antibiyotikle öldürdüm içimde
sonra ellerimle kalbimi..

saftýk
her türlü þüpheyi
evin bodrumunda uyutacak kadar
"bu yüzden hep derim ki -kýz çocuklarýn mutlaka olmalý erkek oyuncak bebekleri-

öyle depolamýþýz ki ciðerlerimize
aðzý masumiyet kokan sevgileri, her türlü yapmacýktan uzak
bu radyasyon saçan hayat
ve hiçbir güzel sokak
cezbetmiyor
sýrtýný rüzgara veren düþlerimi...


soulmate