Ruhum Sarılmış Zamanın Çığlığına

Çýðlýðýmýn nefesine sarýlýyorum rüzgârýn kesilince
Geçimsiz bir düþünüþün tel örgülerini aþýyorum
Gülümsemeye muhtaç yaralarýmýn merceðinde
Bir çocuðun yumuk ellerinde tutunuyorum aþka

Korkum yoktur yar kendi içimde kaybolmaktan
Her gidiþ umudun yamacýna kýrýk sýrt dönüþtür
Her piþmanlýk kendi çocukluðunu izler aynada
Ve bütün imkânsýzlýðýn rengi siyahtýr aslýnda

Terk et desem sana sevdanýn yýkýk þehirlerini
Kendi teslimiyetini inkâr ediþtir yürekte yýkým
Her masal önce kendi öyküsünü saklar özünde
Ýkimize dair ne varsa yaþamadýk mý yar aþkla

Sesinin kaydýraðýndan akarak geliyorsun bana
Hoyrat gecenin demiyle sarýlýyorsun gövdeme
Savruk bir an artýðýyla yaðýyorsun þehirlerime
Bir yaðmur ki ah! ne çok ihtiyacým var gelmene

Sensizlikten uzaða hiçbir düþ götüremez beni
Bekle diyorsun hep, gözlerinin kervanlarýný
Ýpekler þal oldu yokluðunun ayaz gecelerine
Ruhumdaki elim varlýðýný bitir yar öpüþlerinle.

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: