Kasım Günlüğü I

I.
Suçsuz bir Budist’i gömüyorum el deðmemiþ ormana.
Gövdesi kalýn, alný tok, saçlarý gür
Üstünde paltosu sanki kaftan bir adam
Gözlerimin içine bakarak beni hüzne boðuyor.

Ben ona diyorum,
Efendi, sen Saatçi Mustafa’yý tanýr mýsýn?
Adam meþru tüm öfkesiyle:
- Saatçi Mustafa kimdir?
- Kim midir? Bir hiçtir, yalnýzlýðýna boðulmuþ
- Nasýldýr pekala, karný tok mudur?
- Karný toktur Mustafa’nýn, üstü açýk

Ucu görünmeyen bir trene biniyorum þimdi
Raylarýna rahmet yaðýyor
Bugün zamaný durduruyorum sevgilim
Þayet zamaný geriye sarabilecek olsam
Döne dolaþa bugüne gelirdim
Bütün mutluluklar gibi.

(“Hazine arýyorduk Mustafa ile
Saraçhane’den Aksaray’a atlarla iniyorduk
Bir baksak, yer sallanýyordu adeta
Bir kere daha bakamadan günü geceye çeviriyorduk,
Hüznümüz ile.”)

II.
Ýspanyollar meydanda tangoya tutuþmuþ gidiyor
Ben meydana hüzünlerimi asýyorum
Nasýl asmaksa bu,
Bütün yetim kuþlar ölüyor bir cami avlusunda.

Sýrf bugünü görebilmek için nefesimi tüketiyorum
Zamaný heybeme atýyorum. Bu yaþamak nasýldýr?
Ýyidir. Ýyidir çünkü hüzünle gelen sevinçler
Sayýn Tanrý’mýn katýnda daha makbuldür.

Ceviz aðaçlarý budanýyor Gülhane’de bugün
Çift, ölümüne seviþiyordu cevizler altýnda
Ve benim içimi kapkara bir mutluluk kaplýyor.

Arap akýnlarýnýn haþmetiyle ve umarsýzlýðýyla
Bir demet begonya, sayýsal loto, kuþ satan pasaj…
Umutlarýmý satýyorum, yok pahasýna.
Zamansa, Saatçi Mustafa’nýn iþidir
O hep, günün birinde saatiyle zamanýn hüznünü alt edecekmiþ gibi yaþýyor
Ne tatlý adamdýr Saatçi Mustafa
Sanki zamanda geriye dönmek mümkünmüþ gibi!
Hiç olmayacak duayý sayýklar nitelikteydi eylemlerimiz

Duyduk duymadýn demeyin efendiler,
Ülkem bir çýkmaza girmiþ sevdiðiyle
Mustafa ise saatleri sýrtýna asmýþ, göçüyor
Týpký kuþlar gibi.

III.
Sonsuz bir hüzünle
Günü geceye çeviriyoruz tüm sevdamýzla
Alengirli bir mum yakýyoruz, mavi alev
Saçlarýmýzý kesiyoruz, aðlaya aðlaya

Bir kabus, bir kaos, bir kýyamet
Sizinle düþünmenin cinayet olduðu zamanlar.
Mustafa ile gidiyoruz
Yolumuza çýkan hüzünlere zaman satacaðýz
Yaklaþýk üç insan dönemi, bir sevmek kaplayacak içimizi
Devrin bütün þiirlerine inat.

(“Bugün hüznüm heybeme aðýr gelir.
Otobüsten inerken tanýmýþtým seni
Bir sinema çýkýþý da olabilir, hatýrlamýyorum
Yokuþ aþaðý sevdamý yuvarlamýþtým ardýndan
Adýný söyleyemediðim bir sokakta.
Þimdi gidiyorum, adýný söyleyemediðim bir dünyaya.”)

Sosyal Medyada Paylaşın: