SESSİZ ÇIĞLIK

Belki bir zamanlar fýrtýnalar kopardý yüreðimde,
kim bilir belki de hafif bir esintiydi
ama savururdu yüreðimdeki yapraklarý rüzgarda savrulan kar taneleri gibi,
bilemezsin nereden eseceðini o rüzgarýn
ve ne kadar þiddetli olacaðýný kestiremezsin,
belki yýkýp geçecek önünde ne varsa,
belki de bad-ý saba gibi can verecek her þeye.

Kim ister ki sonbaharýnýn gelmesini,
baharýnda yeþerttiði o yapraklarýn bir bir dökülmesini,
ama engelleyemezsin rüzgarý, karþý koyamazsýn,
alýr götürür ne varsa,
geriye kalan sadece çýplaklýðýn,
ama farkedemezsin dökülenlerin birer tecrübe olduðunu,
anlayamazsýn yeni yeþeren ümitler için umut olduðunu,

Hiç bu kadar hissetmedim bu hayattan býktýðýmý,
acaba kim duyabilir benim bu sessiz çýðlýðýmý...


Sosyal Medyada Paylaşın: