AŞIK-I MECRUH
Bu kervan-ý muhabbette bir aþýk-ý mecruhum,
Kederden parçalanmýþ bir vücut gamla dolu ruhum.
Her köþesi bir dert bu aþk-ý rahýn,
Bulamadým derman ey gönül, yeter artýk yorgunum.
Herkesin baharýnda kýrmýzý güller açar,
Bense hala bedbaht bir kenarda solgunum.
Ne tabip çare buluyor, ne merhem fayda ediyor,
Maraz-ý aþkýmýn ilacý ben sana mecburum.
Sen gideli zalim hasret açtý bana kucaðýný,
Yalnýzlýða yenik düþtüm ben sensiz maðlubum.
Gönül kuþum göçtü ardýndan baþka þehre,
Býraktýðýn günden beri an be an mutsuzum
Belki dönersin diye her an gözüm yollarda,
Rahat nedir bilmedim aylardýr uykusuzum.
Ab-ý hayat içsem, bahr-ý kebir yutsam,
Sen olmayýnca yanýmda ben yine de susuzum.
Ey zalim ecel yar diye sen geldin,
Gül-i canýmdan ayýrdýn ben artýk onsuzum
Nur inmez kalbime, gün doðmaz geceme,
Dar, soðuk kabirde ben artýk sonsuzum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.