çocuklar anlamaz...
ve perdesi aralandý insanlýk oyununun
ýþýklarý söndü, sirkelendi sahne durduðu yerde
elimizde kýlýçlar, kýzýl bir öfkeydi
yýrtýcý bir hayvandan bulaþtý gözlerimize
atýný dizginledi bir ortaçað süvarisi
eski krallar büyük büyük laflar etti
erkekler vuruþtu, kadýnlar öldü
çocuklar yine anlamadý ne olduðunu
hasýlý, bir onlar deðiþmedi eskidenberi
ne savaþýn onuruyduk, ne geride kalmanýn
külrengi þatolardan çözülüp geldik
etrafý koruluk, uçsuz ormanlar içinde
peri kýzlarýnýn esrarlý gözlerinde
aðaçlarý büyüdü bir baþýna olmanýn
giderek yakýnlaþan þu gökyüzüne
gözlerdeki ateþe, arzýn son nefesine
ülkeleri sevmiþtik oysa,
sevmiþtik þehirleri de
lakin ne yana baksak tel örgüler, ten rengi bir hapishane
“daha kötü ne olabilir ki” derken
þairler dirildi gömüldükleri yerden
sýrtlarýnda kadifeden bir ceket, tüy kalem ellerinde
anlamsýz kelimeler ve boðazlý kazaklar içinde
eski dünyanýn krallarý büyük büyük laflar etti
kanýksayarak intiharlara gebe yakamozlarý (!)
erkekler vuruþtu, kadýnlar öldü
çocuklar anlamazdý nasýlsa yazýlanlarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.