öykülerden fışkıran sevgili ve geride kalan ölüm...

sokak lambalarý sarý
boylarý uzun, altýnda hikaye anlatýcýlarý
beyaz kýzlar pencerelerde
kuþlar bütün pencerelerde
sekiz kýzý kambur sabri’nin
sekizi de birbirinden güzelce

ansýzýn gök gürlüyor
yeni bir ýslaklýðý giyiniyoruz üzerimize
ankara radyosunda haberler, çocuk sesleri
radyoda çocuk sesleri,
çok eskiden beri...
“denizi gölden ayýran tuzlu olmasýdýr” diyor mahalle bakkalý
kýzlar susuyor
“yok yok” diyor bir dilenci
“denizi gölden ayýran insandýr”
tapýnýyoruz insana böylece

deniz balýkçýlarý mavi bir teknenin cenazesinde
“bazen ölüm, bazen düðündür lodos”
“ne zaman düðündür ki” diyor mustafa
idris eski bir gemi batýðýndan bahsediyor, aðlamaklý
ölüyor birkaçýmýz...
adana pavyonlarýndan dost tutuyor hayatta kalanlar

...

sokak lambalarý kalýplý
gölgeleri karanlýk, ýþýðýnda ceylan sardunyalarý
mutluluk siyah beyaz resimlerde
kuþlar umudu terketiðmiz yerde
yedi bölge, dört deniz ve memur atamalarý
çocukluðum biraz hýzlý geçtiydi ester
ilkgençliðim sancýlý...
sonrasý bulanýk,
sýnýrlar, bayraklar ve pasaport kuyruklarý
sonrasý aydýnlýk bir tahtaboþta sallanýr
bunlarý bir bir anlatýyorum sana
bunlarý, bunlarý da...
biliyorum,
bir devrimden geriye yalnýzca sokak isimleri kalýr

...

beni ayakta tutan tenimin þu kýrmýzý rengi
seni güzel yapan bir þiir
þiirin bir durumdur ester
rüzgalarýn sýrtýnda þehir þehir dolaþýr
Sosyal Medyada Paylaşın: