DÖRT
bazý acýlar tatlýdýr
kimse birþey istemezdi benden
oracýða kondurulmuþ gibiydim
kýrlangýçlara dalar büyürdüm
kaç yaþýndayým merak etmezdim
zamaný tanýmazdý düþüncelerim
yapayalnýzlýðýn akþamý da
sabahý da olmazdý ne de olsa
gecikmiþliði yaþamazdým hiç
meðer bir seneymiþ ömrümüz
ölünce anladým
insancýklar dokunmazdý bana
aksine sevip okþar, konuþurlardý
ben de büyürdüm olabildiðine
herkes derin iç çekerdi
bana imrenir sanardým onlarý
hiç kimseden þüphe duymadým
beni hep sevecekler sandým
sahibimin alçakgönüllüðü
fedakarlýðý bitmez sandým
yanýlmýþým, hain gülüþlerden
çok sonra anladým
sadece yerim deðiþecek sandým
koparýlmak deðildi bu zannýmca
kötüye hiçbir zaman yormadým
yoramazdým, nankörlük edemezdim
yine sadece bir iki makastýr dedim
kollarýmý olabildiðine açtým
kopardýlar, kanamadým
ama çok aðladým
seradan çiçekçiye giden o yol
bitmez sancýlarýn sonunu bekledim
neydi, belki de önemli bir þeydi
bekledim, acýdým ama bekledim
usanmadan bekledim sonunu
hani son nefesim olsa
onu dahi erteleyecektim
anlayýnca neyi beklediðimi
son bir kez daha aðladým
çiçekçinin takvimi þubat ondört
üzerime yaldýzlý bir naylon serdiler
kefendir diye saygý duydum
ancak yine de süslediler
yola çýktýk bir motorla
yeni sahibim erken terketti beni
bir apartmanýn ikinci katýnda
ufacýk bir bahþiþe feda edildim
kapý zili tanýdýk geldiði gibi
ev de tanýdýktý þimdi bana
duvarda bana benzeyen biri vardý
ama o insan bense çiçektim
olamazdý
kadýn ýslak burnuyla koklarken beni
dudaklarý hafif gülümsemeli
sarýldým olabildiðine kendimce
oysa son yerim bir cam parçasýydý
vazoydu, sürahiydi bilmiyorum
ama o kadýný çok iyi tanýyorum
derken bir adam çýktý banyodan
sarýldý kadýnýma, kýskandým bilmem neden
duvardaki bir baþka adam, bir baþka ben
beraber bir kez daha aðladýk
ve vazo düþtü yere parçalandý
uðursuz çiçek dediler aldýlar dýþarý
benim bir yarým içerde kaldý
bir ikinci hayatýmdý bu
bir daha çiçek gelmem dedim
bir insandan bir çiçek olmasýn diye
günlerce dua ettim çöp konteynýrda
bir çöp konteynýrýnda
ve huzura geldim iþte
karýma bir çiçek olmuþtum öldükten sonra
melekler dile geldiler birer birer
sen karýna bir çiçek bile almamýþtýn dediler
oysa tanrýnýn melekleri bile
seni ne kadar sevdiðimi bilememiþler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.