Gel! Desem Gelirimsin? Gecenin en tenha vakitlerinde Hadi Çýk gel Bitmeli bu hüzün Bitmeli bu keder bitmeli
Bak! Gökyüzü mavi yýldýzlar parlak Bu mevsim bir daha gelmeyecek sanki Bekletme çýk gel
Belki iki bardak çay içeriz Gözlerimin sen dem tutan kahvesinden Belki o çok sevdiðin yaðmurlarda yaðar Islanýrýz sýrýlsýklam Þimþekler çakar gözbebeklerimizde Sýðýnýrýz bir kayanýn yosun tutmuþ gövdesine Bir kaç damlasýna doyarýz kana kana Özlüyorum efulim Özlüyorum sadece Çýk gel
Yokluðunda ne dik baþlý duruþum Nede herkesi kýskandýran gururum Seni geri getirmeye yetmiyor Yazgýya boyun eðip Kadere iman ettim Ben her þeyden geçtim Bir senden geçemedim
Sen yaðmur sesini severdin Birde Bozkýrlarýn yamaçlarýndaki kýrýný Ben okyanusta yosun yeþilini Hadi çýk gel Gelede kaybolalým Uçsuz bucaksýz derinliklerinde.
Can Cezayir AYDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
_SUSKUN_ŞAİİR_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.