Belki de ölmeliyim bu öykünün sonunda Varlýðýnda ,yokluðunun koynunda
Cennetinden kovulduðumdan bu yana, bu elmada her ýsýrýk için bir günah var dediler Sudayken hiçbir balýðýn caný yanmazmýþ, bir zokanýn ucundaki vuslata ölüm çýrpýnýþýný tatmadan
Belki de Arkamý dönüp gitmeliyim Bekleyiþler özleyiþler yaðmalarken bedenimi Ruhum çýplaktý so/belenmiþti acýyla dört bir yaným Bir duvar çatlaðýndan sýzabilseydim keþke
Bu þehrin ýrmaklarý ruhu mu yýkar mý? bilmem Kýsa yollar uzaklarý göðsüme taþýr taþýrda ,Sýðar mý? Bilmem
Gözlerimi kapasam dalgalarýn sesini duyacaktým Tiz çýðlýklar kopardý martýlar ince telden
Gözlerimden süzülen ince bir çið tanesisin Tadýný tuzunu dudaklarýmda hissettiðim
Göçebe bir ruhu umman bile hapsedemez
Kendini kandýrmak güllerden bile güzel kokar bilir misin sevgili
Dipsiz bir kuyunun en kuytusuna itildim Yusuf gibi Bir avuntumda yoktu Bir ses bir dokunuþ geçerken rüyalardan Güneþin doðmayý unuttuðu tan yerinde, kaybediþe þarkýlar söylüyorum þimdi
Ne çok acýttýn ruhumu Ne çok kanattýn yüreðimi Su lekesi gibi silinmiyor anýlar
Þimdilerde
Bu kent suçlu bir çocuðu aðýrlar gibi,GÝT der bana
Can Cezayir AYDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
_SUSKUN_ŞAİİR_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.