kaybolurken güneþ ufukta son kez görünür
kýzýla çalan bulutlar arasýnda
gözlerim takýlý kalýr çok uzaklara
dudaklarým eski bir þarký mýrýldanýr
her mýsrasý bir anýmýzý anlatýr
içimde toplanýr hüzün bulutlarý
dokunsam aðlayacaklar sanki
yaðmur olur düþer göz kapaklarýma
her damlasýnda yaþanmýþ bir hikaye
kor ateþ olur daðlar yüreðimi
hasretin sancýsý saplanýr içime bir ok gibi
bir köþe baþýnda kalýrým öylece
gözyaþlarým inat eder durmaz aðlamadan
süzülür yanaklarýmdan avuçlarýmda birikir
olur azgýn bir nehir
katar önüne beni de götürür
damarlarýmda ki kan akmaz kesilir nefesim
elimde yarýya kadar çektiðim son sigaram
kenarda bir kaç þiþe köpek öldüren þarabým
gecenin geç bir saati
dýþarýda kan donduran ayaz var
yokluðunun nöbetini tutarým bak hala
devir teslim de olmayacak bu gece
ayaklarýmdan kan çekilmeye baþladý bile
suçlu gibi kaçýrma gözlerini
söndürme yüreðimde ki aþk ateþini
býrak seni de yaksýn
yaþananlardan bir ders çýkaralým ikimiz de
uyandýrma derin uykumdan beni
rüya bile olsa gördüklerim
isterim seninle geçsin her aným ...
Refik
16 . 11 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.