bu gün öldüðüm gündür
gülsün yüzün daðýlsýn içinde ki hüzün
ben miyim sanki en son yitirdiðin
söyle mutlu musun öðün eserinle þimdi
meðer bir rüya imiþ yaþadýklarým
rahat mý vicdanýn yanmaz mý için
baþýný yastýða koyduðunda
kirpiklerin barýþacak mý uykuyla
aklým firarda yüreðim kürek mahkumu
sana çýkan tüm yallar kapalý
görünmüyor tünelin ucu uçurumlardayým
dünyam dönmüþ koca bir zindana
tek baþýma kaldým yalnýzlýðýmla
yaþam boþ herþey yalan
feryat figan etsem anlamazsýn halden
yüreðinde kurumuþ sevgi pýnarlarý
rüzgarýn savurduðu bir yaprak gibi
düþtüm peþine ey yar
savrulurum sararmýþ yaprak misali
alýr götürür bilinmez meçhule beni
bir daha karþýna çýkar mýyým bilmiyorum
yeni bir sayfada yer verir miyim
dilin kemiði yok söyledin en acý sözleri
kýrýldý kalbim bir kere
aðlamak yakýþmaz kendi düþene
sil gözlerini
yol ayrýmýna geldik ikimiz de
herkes kendi yoluna çýkma karþýma
mutluluklar dilerim sadece sana ...
Refik
15 . 11 . 2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.