Gönlümün daðlarý kar ile boran Güneþim olup da eritmedin yâr Bedenim donuyor yüreðim de har Gurur engellerin dizimi yoran Kaybettim kendimi yok halim soran Karanlýk geceme ýþýk tutmadýn Sevda döþeðime girip yatmadýn Seni ne çok sevdim bilemedin yâr…
Kalbim sana aktý sen baþka kalbe Göz görüp çaðladý sellere döndü Hasretinle yanan ateþim söndü Avcý deðilim ki sýrtta boþ celbe* Gözyaþým denize kavuþan elbe* Silsen yanaðýmý bir mendil çok mu? Nezdinde zerrece deðerim yok mu? Seni ne çok sevdim bilemedin yâr…
Kara sevda imiþ derdimin adý Küllenmez közler de yanar bu gönül Umurunda deðil benden granül* Ancak bülbül bilir gülde ki tadý Sanma cennet olur âlemin yâdý El ele vererek murat alalým Çýkýp gökyüzüne orda kalalým Seni ne çok sevdim bilemedin yâr…
Nazlanmayý bilmem, cilve yapamam Bak anla sevgimi gönül gözüyle Seviyor ta þuram seni özüyle Falcý unut dedi, dedim kopamam Onsuz yollar cennet olsa sapamam Ahvalim falcýnýn için daðladý Fincanýn dibinde telve aðladý Seni ne çok sevdim bilemedin yâr…
Allah’ýn aþkýna boynumu bükme Züleyha bahtýný yaþatma bana Ölümüne baðlý aþýðým sana Gönül güllerimi kökünden sökme Vurma hazan olup yapraðým dökme Saçýný okþayan seher yel’iyim Yalnýz sana vurgun, sana deliyim Seni ne çok sevdim bilemedin yâr…