Söyleyin daðlara rüzgara
Yurdundan sürgün çocuklara
Düþmesin kimse yýlgýnlýða
Geçit vardýr yarýnlara...
Murathan Mungan
...
seni tanýmlamaya kalksam
ya kollarýmda hüzünlü bahar
ya da keskin býçaklarýn ucunda harcanmýþ bir yaþam
bugün tüm sýfatlarý toplamaya çalýþýyorum saçlarýndan
ahh çocuk
sen iyisi mi þiirim ol bu akþam
kara cübbeli gölgelerce sürüldün topraðýndan
vahþetin koynunda unuttular seni
dizeler avutmuyor kanayan yüreðimi
hangi kelime ve hangi imla
sarabilir kederimi, soruyorum kendime
içimde bir tek sen fýsýldýyorsun
"yaz beni anne.."
uyuþuyor parmaklarým
yýðýnla toza bulanan akranlarýnýn
yaþadýðýna sevinmeliyken
umudum yerleyeksan yaþayacaklarýndan
uykusuzluðum
sarý saçlarýnýn kývrýmýnda sabahlarken
ahh çocuk,
yüzünü öpemediðim her dakika ve her saniye
kahrolsun!
henüz çocuk bile olamamýþken
aðzýn sütten baþka kokuyu tanýmamýþken
minik bedenine dokunan o ceberrut eller kýrýlmalýydý
ve toprak, suyun kardeþliðini taþýmalýydý dudaklarýna
sokaklara akýþýmýz hep bundan/dý çocuk
hep bundan..
seninle büyümenin hayalinden yoksun insanlýk
anlama yetimizi susturmaya kalksa da
sessizlik közünde
yeniden alevlenecek davamýz
ve biz yine düþeceðiz yollara
soluðunu yeniden hissetmenin merakýyla
dolacak gözlerimiz
and olsun ki
bundan böyle her yolculukta
koynumuzdasýn..
biletimiz,
baharýn tam ortasýnda
taptaze kanýný içenlerin cellatý..!
miNe güLtepe
13 kasým 2014