denize düþtükçe ayýþýðý
daraðacýna çýkar sonbahar
ve en çýplak yanýmýz
özgürlüðe aðlar
...
ahh hesap tutmayan diyarým,
yoksulluðunu kim sorgulayacak..
tohum toprakta,
umut umarsýzlýkta boy verdikçe
açýklara sürüklenir þiir
geriye bir hasat kalýr,
bir de kederin..
...
zulmün kapýsý
çocuk sesleriyle kýrýlýr;
aðlama anne
zamansýz sevdaydý benimkisi
uðruna feda ettim bedenimi
kalan özgürlük olsun..!
...
ahh zaman,
tutamadýðým alýnyazým
ceylan gölgesinde hýrpalanan hayalim
uðurlu endiþem
merhemsiz yaram
düþme yanarsýn
düþ/le varsýn
bir yoksuna
ki sabahsýz ve sapansýz güz vakti
uyutulur masallar
destina’dan lavinia’ya
...
vazgeçme yüreðim,
gün olur
baþaklar da sokulur saçlarýmýza
düþün ve duyumsa
biz ki
katliama uðramýþ hayallerimizi
fýsýldarken aðaçlara
soluklanýr çimenler
boylu boyunca..
hadi þimdi gel uzun uzun
ve koþaradým git dilsizliðim,
eyvallah..