OTOBÜSLER…
Akþam çöktüðünde üþürdü þehir
En yorgun insanlara kalýrdý son seferindeki otobüsler
Camlardan yastýklar
Uzayýp giderdi yollar
Her durak derin bir rüyaya açýlýrdý
Kapý týslardý az
Biri giderdi hava girerdi uzun koridora
Sonra sonra , giderdi giderdi
(hem de iki kez çift vardiyacýlar )
O otobüs hep geçerdi gecenin içinden…
Kaldýrýmlar en çok o vakit dinlenirdi
Son yolcular da indiðinde
Karanlýðýn raksýnda yürüyenlerin iz býrakan gölgeleri
Üþürdü þehir
Ekmek fýrýnlarý yanardý dinlenmiþ hamur kýyýda
Mayalanýrdý boþalmýþ sokak, karanlýk gök…
Mütemadiyen bu saatlerde deniz insanlarý açýlýrdý balýklarýn peþine
Nemli umutlarda yosun yeþili bakýþlar
Ellerinde buðday tozu misina izleri
Yakamoz ve çarþaf gibi deniz cennet…
Çarþaflarda uykular
Çarþýda emek
Ve yarýn Pazar
Tezgahlarda derya kuzusu
Alýn teri üçü beþ lira
Otobüsler duraklarda dinlenir sadece
Sandallar durgun denizde
Bir fýrtýnanýn alýp götürmesi dualara baðlý…
Neyse ki burasý su görmez toprak
Çapasýz
Çýrýlçýplak çýkar birazdan insanlar
Fýrýndan yayýlýrken taze ekmeðin kokusu
Bu þiir biter gece gider
Þafaðýn kýzýllýðýnda yine gelir o kýrmýzý uzun otobüsler
Yaþama sancýsý çalar saatlerin dakikliðinde
on kala….