Son İki Satırım Kalsın
Son olan bir sonbahar hüzün yaðýyor kaldýrýmlara
Dalýndan düþen yaprak,yüzüme vuran ayaz
Ellerim cebimde yüreðimde kýrýk dökük bir aþk
Artýk ne senin bir baharýn nede benim bir sonbaharým var
Belki bir düþ belki de bir rüyaydý yaþananlar
Yada gündüzü olmayan uzun bir sonbahar gecesi
Sevmekle baþlayan bu yol bir fýrtýnaya yitik gitti
Geriye kalan ise sahipsiz hasret türküsü
Artýk baþýmý yasladýðým duvarlar soðuk geliyor
Peþimden ise yalnýzca karanlýklar kovalýyor
Ýçimden bu son gece diyorum
Vazgeç diyorum olmuyor
Kýyamýyorum býrakamýyorum seni
Gitmek istiyorum gidemiyorum
Bavulum sen biletim yine sen oluyorsun
Sensizlik denen defterim ise sorma zindan karasý
Acýyý hissetmiyorum bile
Yokluðun hiç bitmeyen bir senfoni misali oldu
Tarifi yok yok iþte
Anlatamadýðým belki de aþkýn bir belgesi
Yada yaþanmasý gereken,kendi ellerimizle çizdiðimiz kader
Artýk yazdýðým her söz aðlýyor aðlatýyor beni
Býrak artýk aþkýmýz kopuk bir film misali olsun
Ben filmin yitiði,sende kapanmayan gönül yarasý ol
Kötülere rol vermek gerekirse býrak onlar baþrol olsun
Hayat denilen bu yolda sadece yalnýzlýk benim rolüm olsun
Sensizlik acý verse de
Yinede sensizlikten öte hiçbir þeyim yok iþte
Git artýk Allah aþkýna git
Giderken son baharý al, yaðmuru, geceme düþen ayazda benim olsun
Yalnýzlýðýmý ve içine gömdüðüm anýlar kalsýn
Çaresizlik kokan bir adým kalsýn
Siyah kalemim birde kara kaplý defterim
Ýçinde sana yazdýðým son iki satýrým kalsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.