Ayrılığa Yazılan Son Şiir

Þiir kurtaramadý ayrýlýk yazgýsýný.
kemirdi kurtçuk dizeler
bir arada tutan kapýlarýný sevdanýn.

Boþaldý içimiz de biriken
basýnçlý kanallar
kendi kendini iterek.


Vuruldu
göðsünde gül demetlerinden.
bir madalyonla gömüldü
saçlarýna takýlan gelin telinden.

Þimdi hiç olmayana bu aðýt
görünmeyen bir varlýða inanmak gibi kutsal.
ve þeytanýn aklýna gelmeyen ustalýðý
koskoca bir ömrü çalmak.

Mermisi boþalmýþ bir silahla
ateþ etmek neye yarar?
boþa gitti o yýllar.
belkide bilmeden ateþ ettiðin kurþunlar
sekerek yeniden kendine saplandýlar.

Belkide bir daha görmeyeceðim itildiðini
kolumun.
Belkide yüzüme bir tokat inmeyecek.
Nereden geldiðine bakarken
bir tekmeyle yere serilen bedenim
bir daha düþmeyecek.


Alýþýk olmadýðým bir dünya da olmanýn
baþ dönmesine benzer bir hücreden çýkarýlan adamýn.
Iþýða bakmaya zorlanan gözlerim kör ve ürkek
þimdi kendi kendimin kahramanýyým.

Hiç bir þey yýkamaz insaný
Ne yokluk
ne acý
ne keder.

Umut bir fener gibi gözünü aldýðýnda
ve kalbin sevgiyle attýðýnda.
Kavrar elleriyle kederin incecik belini
yaslar baþýný sevenin omzuna.





Þiir doyurmadý açlýðýný sevdanýn
uzattý cümleleri araya giren virgüller.
Noktasý baþka bir þiir için koyulan
bu son olsun ayrýlýk için yazýlan.


m-jgan
Sosyal Medyada Paylaşın: