gidişinin ardından sayıklamalar

bir günahtan artakalan piþmanlýk gibi duruyor içimde
yaþamak, gece kadar karanlýk tenha saatlerinde
hatýralar yüzüme vurur da vurur yokluðunu
birkaç þiir ve biraz çay doldurur boþluðunu
bense unuturum ne varsa söylenecek
sen bir uzak ülkesin hiç gidilmeyecek
kanatlarýný yorsa da insan bir umudun peþisýra
bu zamansýz hüzünler bize hep doksanlardan kalma
kabullenmeliyim mutluluðun bana yasak olduðunu
çünkü artýk inkar etmek yetmiyor yokluðunu
yetim çocuklara býrakýyorum bayramlarý günaydýnlarý
bir bir siliyorum düþümden deli zamanlarý

ne vakit incelse ip doðuyor yeni bir düðüm
satýr arasý kaldý uðruna uçurumlardan döndüðüm
ana rahmi kadar geniþlemez bana dünya
kuþatýr þehirleri baþtan uca bu korkulu rüya
yol yorgunuyum aþkýn gölgesinde soluklanan
bir hikaye gibiyim anlataný olmayan
kalk gidelim desen mümkün deðil varabilmek menzile
ayaklarým yollarý ezbere bilse bile
ne de gücüm kalmýþtýr dönebilmeye
gözlerinle bu masalýn baþladýðý yere

belki en baþýndan mahkumdum kaybetmeye
depremler iniyor güneþinden kaçýp sýðýndýðým gölgeye
bir telaþ yayýlmýþtýr adýnýn anýlmadýðý kentlerde
anneler akþam ezanlarýnda yolunu gözler pencerelerde
sevilmek oysa uzak deðil tadý hala dilimde
ama kayboldu hevesim acýlarým kaldý elimde
unutmayý istemem, ne ki alýþmayý
vakit yetmemiþ boþ býrakmýþýz yaþamayý

anathema/koyu siyahlý
Sosyal Medyada Paylaşın: