Yağmurlar

Sustukça uzayan gecelerde irkilmiþ yaðmurlarý dinlerim..
Damlalarýn yere her vuruþunda bir parça eksilir bedenimden,
Bir damla, bir damla ve bir damla daha,
Bütün hýncýyla döver topraðý damlalar,
Ve ben biraz daha eksilirim,
Biraz daha kaybolurum boþlukta,
Bütün güzelliklerden soyutlanýrým o an.
Baþýmý ellerimin arasýna alýp,
Baþlarým çocuklar gibi aðlamaya,
Göz yaþlarým yaðmurlara karýþýr,
Hýþýltýlardýr sesimi saklayan.
Geceler uzar uzadýkça karanlýða,
Yapabilecek hiç birþey yokmuþ gibi gelir,
Ayaklarým mýhlanýr sanki çeyrek metre alana,
Kaným bedenimi dolanmaktan aciz,
Kalbimde aksayan bir makam,
Gözlerim saða sola bakamayacak kadar yorgun,
Ellerimde kristalleþen göz yaþlarým,
Ben böyle deðildim tanrým;
Böyle sessiz deðildi bu odalar , bu ev
Terk etmiþti beni bütün güzellikler,
Mutluluklardan eser kalmamýþtý,
Hiç olmamýþtým bu kadar yalnýz
Tatmamýþtým yalnýzlýðý bu kadar içten.
Meðer seni sevmek ne zor birþeymiþ
Öylesine aldanmak gecenin karanlýðýyla.
Avutmak kendimi bir kaç parça anýyla,
Her anýyý canlandýrmak tekrar tekrar
Ve herþeyi yaþamak yaðmurlarla yeniden.
Sanki damlalar saçýna yaðýyordu topraktan öte,
Çakan þimþeklerda gözlerini anlatan,
O ses yok mu ? Ruhumdan bir parça koparan
O ses ki duydukça saçlarýmý yoldurtan.
Süngüler gibi vurdun alnýma,
Saatlerce hiç dinmeden
Deli dolu yaðdýn üstüme,
Sen yaðdýkça ben biraz daha gömülüyordum karanlýða
Biraz daha kahroluyordum yokluðunla,
Týpký seni aldýðý gibi, herþeyimi aldý yaðmurlar
Herþey damlalardan ibaret þimdi,
Sayýsýz birbiri ardýna düþen damlalar
Ve kan kokusu hiç dinmeyen topraklar...


Cemil MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: