Hû, sana diyorum

-Sen-


Baþý sonu, belli olmayan;
Kayýp bir coðrafya’sýn gözümde.
Güneþe hasret, bir gölgesin yüzümde.
Ve düþe kalka yürüdüðüm, daima yönümü kaybettiðim, bir patika’sýn ömrümde!


-Sen-


Taþlarýný söküp, kafana attýðým;
Irzýna geçilmiþ, kirletilmiþ, onlarca þehir
Bir kadýnýn bile yürümeye korktuðu, izbe bir sokak
Ve sana doðurdukça öldürdüðün, çocuksun rahmim de!


-Hey sen-


Göðsünün ucuna, kývrýlýp yatmak;
Çatlamýþ topraðýna, su olmak istediðim adam!
Evet evet, sana diyorum. Duyuyor musun beni?
Ýnan yoruldum, ten’den tene, kalpten kalbe dolaþmaya!


-Durulmaktýr niyetim-


Ýzin var mýdýr?
Kirlenmiþ tenimin;
Ahlaksýz, uçkuru bozuk nefsimin
Yedi renk gök kuþaðý cennetinde, temizlenmesine?



Hû, sana diyorum...





10.11.2014
Adnan Bilgiç

Sosyal Medyada Paylaşın: