Ey Sarı Saçlı Mavi Gözlü 10 Kasım...

Kaldýr da bak baþýný
Aç o mavi gözlerini
Göðsünde dikiþ izleri var göðün
Caný yanýyor, caný...
Kalbine diken battý ülkemin
Yarasý kanýyor,Ey Ata’m!
Ey 10 Kasým!..

Duman semayý hapsetti
Sen’i bizden saklýyor
Görmezsek yüzünü
Duymazsak sesini
Unutacaðýz sanýyor...

Ben de diyorum ki:
Ey bre gafil!
Sen kimsin ki, Güneþ’imizi saklýyorsun
Sen kimsin ki, Ata’mýza gölge ediyorsun
Ve sen kimsin ki, Bayraðýmýzý indiriyorsun...

Kaç 10 Kasým geçti, biliyor musun
Hüznümüz göðe merdiven kurdu, anlýyor musun
Ama unutmadýk biz O’nu
Unutmayacaðýz da...
Aklýmýz akýldýr, Önderimiz Atatürk’tür
Asla O’ndan vazgeçmeyiz...

Gözlerimiz bulutlansa da
Göz çukurlarýmýzda yaþ toplansa da
Her 10 Kasým’da canýmýzdan can kopsa da
Her zaman O’nun izindeyiz
Devrimlerinin, ilkelerinin sahipleri,
Beynimize kazýlan o deðerli sözlerinin bekçileriyiz...

Ey Ulu Önder!
Ne Sen, ne Cumhuriyet’in kalplerden silinecek
Varlýðýmýzýn nedeni, hürriyetimizin sebebisin
Rahat uyu Sen, gözün arkada kalmasýn
Hayatýmýz son bulsa da
Dimdik duracak Bu Vatan
Sonsuza dek dalgalanacak Bu Bayrak...

Ne 10 Kasým, ne Sen
Ne de Türkiye Cumhuriyeti unutulacak...
Öyle bir iz býraktýn ki, Ey Yüce Ýnsan!
Gölgen bile yetiyor, yolumuzu aydýnlatmaya...

Ruhun þâd, mekânýn cennet olsun...


Rukiye Çelik/Ankara
10 Kasým 1953/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: