Soðuk camlara konan, bir yaralý kuþ görürsen yaz yoksunu
Tut yüreðinden ten kafesine at sarmala onu
Eylül bakýþlý çocuklar vardý, sonbahar gülüþlü annelerin yanýnda,
Babasýz iklimler de olurmuþ
Yazarken þair...
Kalemi titrek dokunuþlarla,imtihan diyor
Eziliyor kaldýrýmlarý kentin
Sokaklarda izbe düþler yürüyor
Her hayat bir romandýr zaten, baþ kahramaný biz olan.
Yaþamýþ gibi yaparak günü tüketeceðiz çileli ömrü
Ya o kan kokulu duvarlara yaslanýp aðlayan mazlumun ahý
Zalimin zulmüne yaralý bir ceylan gibi güz döken çocuk
Oysa ki; çýrpýnýr göðsünde telaþlý oyunlar
Oyunsuz büyüyen acýdýr þu kanlý gecede
Utanç çýðlýklarý sessizce gömülüyor zamana
Avuçlarda umut dillerde ancak bir teselli oldu dua
Ne zaman durmadý ki boðazýma lokma
Yutaðýmda düðüm düðüm hýçkýrýk
Ben aðlayayým sen kahkahayla gülmelisin çocuk
Þimdi bir utançtýr kahkaha
Dünya coðrafyasýnda bunca acý varsa
Acýyý tasarlayýp oynasýn o kahrolasý millet
Sanmasýn bu devran böyle sürecek
Kazdýðý mezara kendi düþecek
Düþ mazlumun yakasýndan hep belaydýn hep illet.
Nuray AYHAN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.