Ayrýlýk çok koydu. Gözlerimden akardýr, kanlý yaþlar, Sel olup daðlar aþan vadiler geçen ýrmak oldum yolunda, Sen gittin diye can baðým. Akþam yine olurken, hasret er çöker, Çok aðrýrdýr can baðým gitmiþtir diyerek çaðlarým yoksa Ben ýrmak mýyým?
Gayrý gelmezdir. Belki daha görmem, belki yetmezdir onlarý görmeye ömrüm, Kim bilir. Bir gün melek der, haydi gelmiþtir emrin. Bitti senin ömrün bak bu gün son, haydi can ver sen de öldün, Derseler can. Gözyaþlarým çaðlar akardýr, Bil koçum.
Azrail gelmiþse erken, Kýzma azraile canýmý erkenden aldý diye. Tanrý ona vermiþtir o almýþtýr emrini olmaz kýzmak ona, Aðlamak yok sýzlanmak yok, Caným almýþtýr diye, Tanrý vermiþtir bu caný bu can onundur, Alsýn benden onu.
a.yüksel þanlýer
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.